Downunder, Melbourne
07 April 2014 | Australië, Melbourne
Hallo iedereen!
Een teken van leven vanuit Downunder! Bijna twee weken geleden verliet ik het prachtige Nieuw Zeeland, dat nu zeer ver weg lijkt. Niet alleen qua de 4000 kilometer die het ongeveer scheelt, maar ook qua gevoel..
De vluchten van Auckland naar respectievelijk Brisbane en Melbourne verliepen niet bepaald vlekkeloos. Hevige turbulentie en vertraging door extreme regenval. Dat begon al goed dus. Eenmaal gesloopt aangekomen in mijn hostel in Melbourne om 1 uur 's nachts bleek dat er iets verkeerd was gegaan bij de reservering en dat ik in een andere Nomads moest zijn, een block of 12 van waar ik was. Mega chagrijnig daar maar heen gelopen en de schok van mijn reis tot dusver gehad. De plek waar ik moest zijn was een vervallen, smerige oude bende die tot een jaar geleden dienst deed als daklozen en drugsverslaafden opvang. Hier bevond ik me dus, na twee vluchten, moederziel alleen na twee maanden onophoudelijk gezelschap door leuke mensen, in een piepkleine kamer die ik deelde met drie anderen die stonk naar zweet, mottenballen en dode muizen. Great. Geslapen als een roosje, dat wel.
De eerste dagen in Australie waren een voorbode voor datgene dat komen ging. Ik kon mijn draai niet vinden en de mensen waarmee ik had afgesproken in Melbourne waren niet bereikbaar. De stad is enorm en heb veel rondgelopen. Eerlijkheid gebiedt me ook te zeggen dat het geld gewoonweg op is en ik derhalve MOET werken. Op ieders advies ben ik dus naar Melbourne gevlogen 'omdat een professioneel kok wel werk moet krijgen daar'. Ik kan jullie garanderen, dit is niet zo. Iedereen heeft ( of veinst) interesse maar niemand belt terug.
Na een week zo voortgesukkeld te hebben vloog een oude bekende van Nieuw Zeeland over en hebben we een paar dagen een heel chille tijd gehad. Van hostel geswitcht en nu gaat het enigszins uphill voor mij. Nog steeds geen werk en al bij ongeveer 40 etablissementen gesolliciteert, begin me af te vragen of ik hier wel goed zit. Als dit zo doorgaat wordt een enkeltje naar Amsterdam ben ik bang.
Dit is een gedachte waar ik al een paar weken mee speel. Zou dat gelijk staan aan falen? Aan een tekort aan wilskracht? Aan niet genoeg proberen een job te krijgen (ben hier dagenlang mee bezig, gewoon bizar). En daarbij, wat moet ik dan met de vluchten in Azie die geboekt zijn?
Achter elke wolk schijnt de zon en dat weet ik ook wel, maar het is heel even geen koek en ei. Het is nu al veel beter dan anderhalve week geleden en ik las net mijn tips terug van het vorige verslag maar realiseer me dat ik die tips voor mezelf geschreven heb. Het spijt me dat ik geen spectaluraire foto's van Oz kan laten zien en mooie verhalen over kangaroes en vogelspinnen want die zijn er niet. Ik ben nu op een eiland dat Melbourne heet en dat verrekte veel lijkt op New York. Het klinkt raar, maar ik hoop jullie voorlopig nog niet te zien haha! Dat zou betekenen dat het wel goedgekomen is en dat ik dus langer kan blijven.
Duim voor me iedereen die dit leest en veel liefs vanuit The Big Smoke,
Thomas.
P.s., excuses voor het ietwat negatieve bericht :)
Een teken van leven vanuit Downunder! Bijna twee weken geleden verliet ik het prachtige Nieuw Zeeland, dat nu zeer ver weg lijkt. Niet alleen qua de 4000 kilometer die het ongeveer scheelt, maar ook qua gevoel..
De vluchten van Auckland naar respectievelijk Brisbane en Melbourne verliepen niet bepaald vlekkeloos. Hevige turbulentie en vertraging door extreme regenval. Dat begon al goed dus. Eenmaal gesloopt aangekomen in mijn hostel in Melbourne om 1 uur 's nachts bleek dat er iets verkeerd was gegaan bij de reservering en dat ik in een andere Nomads moest zijn, een block of 12 van waar ik was. Mega chagrijnig daar maar heen gelopen en de schok van mijn reis tot dusver gehad. De plek waar ik moest zijn was een vervallen, smerige oude bende die tot een jaar geleden dienst deed als daklozen en drugsverslaafden opvang. Hier bevond ik me dus, na twee vluchten, moederziel alleen na twee maanden onophoudelijk gezelschap door leuke mensen, in een piepkleine kamer die ik deelde met drie anderen die stonk naar zweet, mottenballen en dode muizen. Great. Geslapen als een roosje, dat wel.
De eerste dagen in Australie waren een voorbode voor datgene dat komen ging. Ik kon mijn draai niet vinden en de mensen waarmee ik had afgesproken in Melbourne waren niet bereikbaar. De stad is enorm en heb veel rondgelopen. Eerlijkheid gebiedt me ook te zeggen dat het geld gewoonweg op is en ik derhalve MOET werken. Op ieders advies ben ik dus naar Melbourne gevlogen 'omdat een professioneel kok wel werk moet krijgen daar'. Ik kan jullie garanderen, dit is niet zo. Iedereen heeft ( of veinst) interesse maar niemand belt terug.
Na een week zo voortgesukkeld te hebben vloog een oude bekende van Nieuw Zeeland over en hebben we een paar dagen een heel chille tijd gehad. Van hostel geswitcht en nu gaat het enigszins uphill voor mij. Nog steeds geen werk en al bij ongeveer 40 etablissementen gesolliciteert, begin me af te vragen of ik hier wel goed zit. Als dit zo doorgaat wordt een enkeltje naar Amsterdam ben ik bang.
Dit is een gedachte waar ik al een paar weken mee speel. Zou dat gelijk staan aan falen? Aan een tekort aan wilskracht? Aan niet genoeg proberen een job te krijgen (ben hier dagenlang mee bezig, gewoon bizar). En daarbij, wat moet ik dan met de vluchten in Azie die geboekt zijn?
Achter elke wolk schijnt de zon en dat weet ik ook wel, maar het is heel even geen koek en ei. Het is nu al veel beter dan anderhalve week geleden en ik las net mijn tips terug van het vorige verslag maar realiseer me dat ik die tips voor mezelf geschreven heb. Het spijt me dat ik geen spectaluraire foto's van Oz kan laten zien en mooie verhalen over kangaroes en vogelspinnen want die zijn er niet. Ik ben nu op een eiland dat Melbourne heet en dat verrekte veel lijkt op New York. Het klinkt raar, maar ik hoop jullie voorlopig nog niet te zien haha! Dat zou betekenen dat het wel goedgekomen is en dat ik dus langer kan blijven.
Duim voor me iedereen die dit leest en veel liefs vanuit The Big Smoke,
Thomas.
P.s., excuses voor het ietwat negatieve bericht :)
-
07 April 2014 - 19:19
Mo:
Ha jochie, ik blijf erbij: voor alles komt een oplossing, hoe dan ook. Liefs, Mo -
08 April 2014 - 18:17
Colette:
Keep your head up!! Succes mit het zeuke van ein job. Haopelijk kumpt dr gauw get op dien paad!
En nea..det steit neet geliek aan falen. Supertof detse dao überhaupt zits en het avontuur aangegaon bös!
Good luck!
-
08 April 2014 - 20:00
Ernst:
Denk aan die zon, die komt.....(may the force by with you) -
08 April 2014 - 20:17
Edith:
Hey Thomas,
Heb al paar geprobeerd om contact te krijgen met de heren van Masterchef, maar die reageren ook niet hard... :-(
Maar ik weet zeker dat er om die hoek van de straat iets moois op je ligt te wachten...
Keep your head up!! -
09 April 2014 - 11:53
Nathalie:
Thomas, Bid voor kracht en oplossingen!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
